نشر توسط:admin درباره : پرسش و پاسخ , خداشناسی , Views 512 تاریخ : نظرات (0)
امام صادق(ع) درمورد ترتیب آداب دعا فرمودند:
«انما هی المدحة، ثم الثناء ثم الاقرار بالذنب ثم المسئلة» همانا[هنگام دعا] اول مدح(بیان صفات خداوند)، بعد ستایش خداوند(اعتراف به نعمت و شکر او) و بعد اعتراف به‌گناه و سپس درخواست حاجت است (اصول کافی، ج 2، ص 491، ح1)
لا یرد دعاء اوله «بسم الله الرحمن الرحیم» دعائی که اولش بسم الله الرحمن الرحیم گفته شود، رد نمی‌شود. (بحارالانوار، ج 93، ص 314)
«ایاکم ان یسأل احد منکم ربه شیئا من حوائج الدنیا والآخرة حتی یبدا بالثناء علی الله» بپرهیزید از اینکه یکی از شما بدون مدح و ثنای پروردگارش از او چیزی از حاجت‌های دنیا و آخرت بخواهد، مگر اینکه با ستایش خداوند شروع کند. (بحارالانوار، ج 93، ص 314)
« ... بِجَبَرُوتِكَ الَّتِي غَلَبْتَ بِهَا كُلَّ شَيْ ءٍ وَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي لاَ يَقُومُ لَهَا شَيْ ءٌ وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِي مَلَأَتْ كُلَّ شَيْ ءٍ... » به‌جبروتت كه با آن بر همه چيزى فائق آمدى و به عزّتت كه چيزى در برابرش تاب نياورد و به‌بزرگی‌ات كه همه چيز را پر كرده....»
«لو عرفتم الله حق معرفته لزالت لدعائکم الجبال»: اگر معرفت شما به خداوند کامل باشد، با دعای شما کوه‌ها از بین می‌روند. (جامع الصغیر، ج 2، ص 432، ح 7448)
« انما هی المدحة، ثم الثناء ثم الاقرار بالذنب ثم المسئلة» همانا[هنگام دعا] اول مدح(بیان صفات خداوند)، بعد ستایش خداوند(اعتراف به‌نعمت و شکر او) و بعد اعتراف به‌گناه و سپس درخواست حاجت است. (اصول کافی، ج 2، ص 491، ح1)
« وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ» ﴿اعراف/205﴾
پروردگارت را در دل خود از روي تضرع و خوف و آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان ياد كن! و از غافلان مباش.
«اعلی الناس منزله عندالله اخوفهم منه » ارجمندترین انسانها از نظر مقام در پیشگاه خدا، آنان هستند که بیشتر از مقام خدا هراسان هستند. (بحار/ 77 / 180)
« اُدْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» ﴿اعراف/55﴾ پروردگار خود را از روي تضرع و در پنهاني بخوانيد(و از تجاوز دست برداريد كه) او متجاوزان را دوست نمي‌دارد.
« اذا رق احدکم فلیدع»: هرگاه رقت قلب پیدا کردید، دعا کنید. (اصول کافی، ج 2، ص 476)
اِغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّةِ فَإِنَّها رَحمَةٌ: دعا كردن را در هنگام رقّت قلب غنيمت شمريد، كه رقت قلب، رحمت است. (بحارالأنوار(ط-بیروت) ج90، ص347، ح14)
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ » ﴿بقره/222﴾ خداوند، توبه كنندگان را دوست دارد، و پاكان را(نيز) دوست دارد.
در زمان حضرت موسی(ع) خشکسالی شده بود ایشان به همراه جمعیت زیادی از مردم نماز باران خواندند. اما هرچه دعا کردند باران نیامد و ندا آمد که در این جمع یک فرد گنهکار چهل سال است که معصیت مرا می‌کند و بخاطر وجود او دعای شما پذیرفته نیست. حضرت موسی اعلام کرد که فرد گنهکار باید ازجمع بیرون برود تا باران بیاید. همانجا آن شخص پشیمان شد و توبه کرد و از خدا خواست آبرویش را حفظ کند. خداوند توبه او را پذیرفت و باران رحمت خود را نازل کرد.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ: خدايا از تو درخواست می‌كنم، به‌رحمتت كه همه چيز را فرا گرفته...
«لاتقنطوا من رحمت الله» (زمر/53) «لا تیأسوا من روح الله » (یوسف/87) «وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ» ﴿اعراف/۵۶﴾
« مَنْ لَمْ يَرْجُ النَّاسَ فِي شَيْءٍ وَ رَدَّ أَمْرَهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ اسْتَجَابَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِي كُلِّ شَيْء» هر كس در هيچ كارى به‌مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداى عز و جل واگذارد، خداوند هر خواسته‌اى كه او داشته باشد اجابت كند. (كافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 148، ح 3)
«واللّه لا یُلِحُّ عبدٌ مُؤمِن علَى اللّه عز و جل فی حاجتِهِ إلاّ قضاها لَهُ» بـه‌خـدا سوگند هیچ بـنده مؤمنى در حاجت خود به‌درگاه خداوند عز و جل اصرار نورزد، مگر آن‌که حاجتش را برآورد. (الکافی : 2 / 475 / 3 ،منتخب میزان الحکمة : 200) منبع : موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت
برچسب زده شده با : چگونه دعا کنیم؟ , نحوه ذرست دعا کردن , دعا کردن , اموزش دعا کردن , دعا کردن درست , دعا , آداب دعا کردن , اداب درست دعا کردن ,