نشر توسط:admin درباره : پرسش و پاسخ , قرآن , Views 118 تاریخ : نظرات (0)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
مَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ کُونُوا عِبَادًا لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِمَا کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتَابَ وَبِمَا کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ
هیچ بشری را نرسد که خدا وی را به رسالت برگزیند و به او کتاب و حکمت و نبوت بخشد آن گاه به مردم گوید: مرا به جای خدا بپرستید، بلکه (پیغمبران بر حسب وظیفه خود به مردم گویند) خداشناس و خداپرست باشید چنانکه این حقیقت را از کتاب به دیگران می‌آموزید و خود نیز می‌خوانید.
پیامبر (ص) فرمودند:هیچ زن و مرد مؤمنی آزاد باشد یا ملک دیگری نیست مگر اینکه خداوند بر او حقّ واجبی دارد که بخش‌هایی از قرآن را بیاموزد و به آن آگاهی پیدا کند؛ سپس این آیه را قرائت فرمودند.
امتیاز پیامبران بر دیگران آن است که هر قدر بر تعداد یاران و مقدار قدرتشان افزوده شود، مردم را بیشتر به بندگی خدا دعوت می‌کنند و هرگز راه توحید را عوض نمی‌کنند و تأکید و هشدارشان بیشتر می‌شود. امّا دعوت کننده‌های سودجو، در ابتدا با قیافه‌ای مقدّس مآبانه و دلسوزانه کار را شروع می‌کنند، ولی پس از رسیدن به مسند قدرت، استبداد و خودمحوری را پی ریزی می‌کنند.
در روایات آمده است که به بردگان خود، «عَبدی» نگویید، بلکه «فَتی» بگویید و بردگان نیز به مولای خود «ربّی» نگویند، بلکه «سَیّدی» بگویند.
اگر انبیا نباید پرستش بشوند، حساب دیگران روشن است. اگر مواهب معنوی عامل عبودیّت نشود، حساب زرق و برق مادّی روشن است.
«رَبّانیّین» جمع «رَبّانی» به کسی گفته می‌شود که پیوند او با خدا محکم باشد و در فکر اصلاح و تربیت دیگران باشد. رسول خدا (ص) فرمودند:درباره من دو گروه هلاک شدند:۱. پیروان افراطی که مرا از حدّ بشری بالا بردند.۲. دشمنان بی انصاف که پیامبری مرا قبول ندارند و من از هر دو گروه بیزارم. حضرت عیسی (ع) نیز این هشدار را برای پیروان خود گوشزد کرده بود و نظیر این معنا را در نهج البلاغه از حضرت علی (ع) نیز شاهد هستیم.
همچنین فرمودند: «لاتَرفعونی فَوق حقّی فاِنّ اللّه تعالی اتّخذَنی عَبداً قبل ان یَتّخذَنی نَبیّاً»؛ مرا از آنچه هستم بالاتر نبرید، همانا خداوند پیش از آنکه مرا پیامبر قرار دهد، بنده آفریده است. سپس این آیه را تلاوت فرمودند.
۱-استفاده نادرست ازموقعیّت، محبوبیّت ومسئولیّت، ممنوع است. «ما کانَ لِبَشَرٍ»
۲-کتاب و حکمت و نبوّت، انسان را از بشر بودن خارج نمی‌کند. «ما کانَ لِبَشَرٍ»
۳-هدف انبیا، تنها نجات بشر از شرک نیست، بلکه رشد او تا مرحله ربّانی شدن است. «کُونُوا رَبّانِیِّینَ»
۴-راه ربّانی شدن، علمِ دین و درس کتاب است، نه تصوّف و چلّه نشینی. «رَبّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ...»
۵-اگر تعلیم و تعلّم و درس، انسان را ربّانی نکند، در واقع آن علم، علم نبوده است. «رَبّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ»
۶-علمای ربّانی، مفسّران واقعی قرآن هستند. «کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ»
۷-تعلیم و تدریس کتب آسمانی، باید همیشگی باشد. «کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ... تَدْرُسُونَ»
۸-معلّمی، شغل انبیاست. «تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ»
برچسب زده شده با : هدف از بعثت انبیاء چیست؟ , بعثت , انبیا , دلیل امدن انبیا چیست؟ , پرسش و پاسخ قرانی ,