صباحت دات آی آر

نشر توسط:admin درباره : چهارده معصوم , امام موسی کاظم علیه السلام ,
Views 169 تاریخ : نظرات (0)

على بن ابى حمزه بطائنى مى‏گويد:

• ابو الحسن موسى بن جعفر (ع) روزى به يكى از مزرعه‏هاى خود كه خارج از مدينه بود مى‏رفت. من هم همراهش بودم.
• ايشان سوار بر استرى بود و من سوار بر خرى بودم. ميان راه شيرى پيدا شد و سر راه ما قرار گرفت. من از خوف زبانم بند آمد، ولى امام كاظم بدون توجه و اعتنا پيش رفت و من ديدم شير براى او اظهار خوارى و زبونى مى‏كند.

• امام كاظم (ع) براى او ايستادند و به همهمه او گوش فرا دادند و در اين هنگام آن شير دست بر كفل استر نهاده بود و من سخت مى‏ترسيدم.

• آنگاه شير خود را به كنار جاده كشاند و امام موسى بن جعفر (ع) رو به قبله ايستاد و شروع به دعا كرد و ديدم لبهايش را تكان مى‏دهد و من نفهميدم كه چه دعايى مى‏كند و سپس با دست خود به شير اشاره فرمود برود. شير همهمه‏يى طولانى كرد و امام كاظم (ع) آمين مى‏گفت تا شير از نظر ناپديد شد،
• امام كاظم به راه خود ادامه داد و من هم از پى ايشان راه افتادم و چون از آنجا دور شديم
• خودم را به ايشان رساندم و گفتم: فدايت گردم، موضوع شير چه بود كه من بر شما ترسيدم و به خدا سوگند از رفتارش با شما تعجب كردم.

• امام فرمودند:اين شير از سختى زايمان ماده شيرش شكايت مى‏كرد و از من خواست دعا كنم تا خداى عز و جل گره از كارش بگشايد و چنان كردم و به من الهام شد كه توله ‏هايش همه نر خواهند بود و به او گفتم.

• شير گفت برو در حفظ خدا باشى و خداوند بر تو و هيچ يك از شيعيان تو جانور درنده‏يى را چيره نگرداند

•  امام  فرمودند: و من چند بار آمين گفتم.